Maandag 3 oktober

We zijn in Nederland en ik heb een afspraak in de Hartkliniek. Deze afspraak heb ik gemaakt voor een second opinion want ik heb af en toe een drukkend gevoel op de borst en m’n hart slaat regelmatig over en begint dan daarna heftig te bonken. Ik tref een fijne vrolijke cardioloog met een net zo’n fijne assistent die me allerlei vragen stellen en daarna moet ik een fietstest doen. Deze gaat niet helemaal goed. Ik word misselijk en heb het gevoel dat ik zo van de fiets zal vallen. Daarna nog een hartfilmpje. De cardioloog ziet ‘iets’ en wil een speciaal onderzoek, een stress echo, laten uitvoeren maar dat kan pas de week erna op donderdag. We gaan namelijk nog een paar dagen naar Marokko. Dus een week later wordt de afspraak ingepland op donderdag, de laatste dag dat wij nog in Nederland zijn. Het wordt een halve dagopname. Hectiek ten top want het is passen en meten met alle afspraken die we hebben in die paar dagen Nederland en vrijdagochtend moeten we alweer terug naar Hongarije omdat onze oppas op zaterdag echt weg moet i.v.m. andere afspraken. 
============================================================================================

Donderdag 13 oktober 

Het is 9.00 uur en ik heb me aangemeld in de Hartkliniek. Ik word voorbereid voor het onderzoek en vind het best spannend. Tijdens het onderzoek zal een aantal keren een stofje via een infuus ingespoten worden. Dit stofje zorgt ervoor dat het hart sneller gaat kloppen. Dit wordt een aantal keren gedaan, steeds iets meer totdat het hart echt op hol slaat. Tijdens dit proces worden verschillende metingen gedaan. Ik vind het eng, doodeng. Bang dat m’n hart zal klappen en ik word kotsmisselijk maar dit is normaal tijdens dit onderzoek. Meteen erna wordt er iets anders toegediend om het hart weer af te remmen. De misselijkheid neemt langzaam af maar ik lig te shaken op de tafel en ben van bloedheet ineens ijskoud. 
hierna word ik naar een andere kamer gebracht waar ik plaatsneem in een relaxfauteuil en word ik aangesloten aan een een of ander high tech apparaat. Deze moet mij de komende uren monitoren. De verpleegkundige is superlief en word ik verwend met cappuccino, vruchtensap, bouillon en een heerlijke tosti. Nou, dit maakt alles weer goed want echt, het onderzoek was akeliger dan al m’n therapieën van de afgelopen anderhalf jaar. Na 13.00 uur mag ik dan eindelijk met mijn man mee naar huis en wordt het voor hem een race tegen de klok want de auto moet ingeladen voor ons vertrek morgen en ik mag niks doen i.v.m. alle rommel die nog in m’n lichaam zit en moeten we ook nog naar Dronten om spullen op te halen die mee moeten naar Hongarije. 
Voor de uitslag zal ik nog gebeld worden.

============================================================================================