Donderdag 2 juni
Vandaag is een heel bijzondere dag. We zijn in Frankrijk en staan op de Alpe d’Huzes waar onze zoons de berg gaan trotseren. Drie keer fietsend en 1 keer hardlopend. Bikkels zijn het dus we hebben er vertrouwen in dat ze dit klusje gaan klaren. We vinden het spannend en emotioneel tegelijk. Ze weten n.l. niet dat we er zijn en we zijn benieuwd hoe ze zullen reageren als ze ons straks met groot spandoek zien staan. De sfeer is geweldig. Zoveel deelnemers, elk met hun eigen verhaal om deze uitdaging aan te gaan. We zien vlaggen met foto’s van kankerpatiënten die het helaas niet gehaald hebben. Een vader met z’n zoontje van een jaar of 10 gaan fietsend de berg op. De kleine man heeft een vlag achterop z’n fiets met een foto van een nog jonge vrouw. Z’n moeder naar we aannemen en deze komt binnen hoor. We staan met de tranen in ons ogen en een brok in de keel. We hebben ze twee keer die berg op zien gaan.
Onze verrassing voor de jongens was een succes.! Tijdens hun derde klim op het stijlste stuk stonden we daar. Die gezichten, onbetaalbaar. Dat werd dus afstappen en dikke knuffels en hup weer op die fiets naar boven.
na deze derde en laatste ronde hebben ze ‘m nog een keer hardlopend gedaan. Hun doneer actie op Facebook heeft veel geld opgeleverd dus hun doelen zijn bereikt. Zó ongelofelijk trots als we zijn. Nu hebben we ons voorgenomen om volgend jaar zelf mee te doen, m'n allesie en ik en willen we proberen een eigen team te vormen dus wie dit leest en mee wil?
Donderdag 9 juni
M’n 12e van 13 injecties zit erin. Nog één te gaan dus nu is het echt aftellen, kan niet wachten!
Ik voel me goed al weet ik dat ik me morgen en de rest van de week weer gammel zal voelen. Vaste prik na m’n prik maar kan de pret niet drukken. Alles voor het goede doel en ik ben er bijna.
=======================================================================================
Donderdag 23 juni
Weer een controledag vandaag. Dit betekent een uitgebreid bloedonderzoek, hartfilmpje, hartecho en een gesprek met de cardioloog, röntgen van de borstkas en een uitgebreide echo van de buik. Het wordt hier allemaal serieus aangepakt.
Na het ziekenhuis gaan we een terrasje pakken want afleiding doet goed en proberen we er altijd nog even iets gezelligs van te maken. Schitterend weer hier in Hongarije dus dat wordt genieten.
=======================================================================================
Dinsdag 28 juni
Vandaag een mail van de Oncoloog, alle uitslagen van de onderzoeken van vorige week zijn goed. Halleluja! 🙏🏻
Over twee dagen krijg ik m'n laatste injectie immunotherapie en dan zijn de behandelingen in het ziekenhuis klaar. Ik kan niet wachten.
=======================================================================================
Domderdag 30 juni,
Yeeaaahhhhh, dit was het dan! 🎉🎉
Vandaag m’n laatste behandeling immunotherapie gehad.
Alleen m’n nierfunctie is wat laag maar nog binnen de waarden. Ik ben klaar nu vwb behandeling in het ziekenhuis. Elke 3 maanden nog wel terug voor alle controles en nog 5 jaar hormoonkuur.
Vandaag is het precies 15 maanden geleden dat ik op 30 maart gebeld werd door de huisarts. Er was ‘iets’ gezien op de mammografie. Die 15 maanden van ziek, zwak, misselijk en vooral van onzekerheid zijn omgevlogen. Als je er middenin zit pak je iedere dag zoals het komt, je dealt met de situatie. Nu we terugkijken zeggen we: ja, het was best pittig. Die 15 maanden willen we niet meer overdoen.
De oncoloog was zó blij voor ons en zei dat ze zo trots op me was. Nooit geklaagd en nooit gezeurd maar gewoon gedaan. In een vreemd land en een vreemde taal. Ik kreeg een heel dikke knuffel, zo lief.
Ik moest vooral de bel luiden zei ze, heel hard. Dat heb ik gedaan en alle patiënten in de wachtkamer begonnen te klappen. Die kwam binnen want sommigen zullen die bel nooit luiden. Eenmaal buiten dacht ik: dit was het, I did it!! En toen kwamen de tranen, heel veel.
En nu gaan we het vieren!🎉
Maak jouw eigen website met JouwWeb