Dinsdag 3 januari

Het is zover, de dag des oordeels. 
Vandaag gaat Simo, m’n schoonzoon met me mee en zitten we al vroeg in de auto op weg naar Hoorn waar ik om 09.00 uur m’n afspraak bij de neuroloog heb. 
Gek genoeg voel ik niks. Ik weet ook niet hoe ik me zou moeten voelen. Het lijkt of het allemaal niet echt gebeurd, of het niet over mij gaat. Tijdens de rit van zo’n drie kwartier praten we over van alles behalve de uitslag waarvoor we onderweg zijn. 
We zijn ruim op tijd op de afdeling maar m’n afspraak loopt uit. Vooral Simo is nu ontzettend zenuwachtig en als het bijna half 10 is begin ik me toch ook zorgen te maken. Zou de neuroloog nog overleg hebben met een collega over mijn uitslag? Er begint nu van alles door mijn hoofd te spoken. Dan eindelijk, het is al half 10 geweest, worden we geroepen. 
We nemen plaats tegenover de neuroloog die van alles en nog wat begint te vertellen over de drukte waardoor het zo uitliep. 
Schiet nou maar op denk ik bij mezelf en ik merk dat ook Simo het nu wel lang genoeg vindt duren als ze ineens zegt: “Oh en alles is goed hoor.” We kijken elkaar aan, een dikke omhelzing en dan komen m’n tranen. Tranen van enorme opluchting. 
De neuroloog is alleen nog niet helemaal gerustgesteld en wil dat ik nog een onderzoek laat doen om epilepsie uit te sluiten want dat zou het volgens haar ook nog kunnen zijn en wordt dit direct geregeld. Als ik nog een half uur kan wachten kan ik meteen door om dit onderzoek te laten uitvoeren. Nou heel graag, we zijn er nu toch. Voor de uitslag zal ze me een week later bellen. 
Nadat ook dat klaar is mogen we weg en ik heb het gevoel of ik op zachte watten loop terwijl we naar beneden gaan naar het restaurant voor koffie en thee met gebak want we hebben wat te vieren en ik wil natuurlijk Arie bellen die thuis al de hele ochtend met de telefoon in z’n hand zit.
Ik ben zó ontzettend opgelucht, blij en dankbaar! Deze hobbel was weer een spannende maar gelukkig eentje met een goede afloop. 🙏🏻

============================================================================================

Donderdag 5 januari

Controle in de hartkliniek. De oncoloog vindt het na dit onderzoek toch nog nodig dat ik een holter draag voor 24 uur maar er blijkt er geen voorradig te zijn. Dit moet dus nog een keer op een volgend moment dat ik weer in Nederland ben. Ik maak maar meteen een afspraak voor 23 januari dus zal ik nog even op en neer moeten aan her eind van de maand.